In augustus zijn mijn man Mari en ik op vakantie geweest in Peru. Dit was een mooie kans om ook weer eens projecten van HoPe te bezoeken.
Tijdens ons verblijf in Ollantaytambo werden we om 8.30 uur opgehaald door Julio en Walter.

Patacancha - middelbare school

Eerst hebben we een bezoek gebracht aan Patacancha. Walter en Julio hadden er al 2 uur rijden op zitten. Voor ons was het maar 45 minuten rijden.
In Patachancha hebben we o.a. de computerzaal en diverse kassen bekeken. In de computerzaal waren heel veel computers, er is ook goed internet. Wie had dat jaren geleden kunnen bedenken, zo hoog in de Andes?
De kassen worden onderhouden door de scholieren. Er is wel iemand vanuit HoPe in dienst om dit te begeleiden.
Tien jaar geleden hebben we Walter geholpen om een koelvrieskast in de keuken te plaatsen. Deze functioneert nog prima. Recent is er ook een nieuwe vrieskist bezorgd.
Dit betekent onder andere dat alle leerlingen een lekkere en gezonde schoollunch krijgen.
Er waren examens bezig, maar de sfeer was best ontspannen.
Het geheel maakte een stabiele degelijke indruk. Deze school en haar leerlingen blijven zich ontwikkelen, mede met dank aan het personeel onder leiding van de directeur. 
Na een kopje thee met brood en kaas hebben we afscheid genomen.

Quelcanca - basisschool

We zijn vervolgens doorgereden naar Quelcanca. Hiervoor moesten we een pas over van ca 4500 meter. Indrukwekkend!
Nog indrukwekkender was het bezoek aan de basisschool.
Er is een lagere school met gecombineerde klassen: 1^e/2^e klas, 3^e/4^e klas en 5^e/6^e klas.
Hier loopt een relatief nieuw project met veel ambities.
De enthousiaste directrice heeft samen met leerkrachten uit 10 andere dorpen een basisscholenproject (Kuskalla) opgezet. Het initiatief is ontstaan tijdens de Covid-pandemie. Het doel is om met elkaar en van elkaar te leren en zo het niveau van het onderwijs en de algehele levensstandaard te verhogen. HoPe biedt ondersteuning en is bezig om hier financiering voor te zoeken. Hierbij is ook aandacht voor verbetering van het contact met de eigen provincie.
De leraren en kinderen uit de 1^e/2^e klas lieten zien dat het onderwijs echt tweetalig is. We kregen 2 liedjes te horen: het ene in het Quechua, het andere in het Spaans.
De leerlingen uit de 5^e/6^e klas hadden al veel ideeën over wat ze wilden worden: dokter, leraar, etc.
Diverse kinderen wonen op nog grotere hoogte. ’s Ochtends lopen ze 1,5 uur omlaag naar Quelcanca, ’s middags lopen ze 3 uur omhoog om weer thuis te komen. Op school hebben ze 6 lesblokken per dag en natuurlijk ook een lunch.
Voor deze kinderen zijn de schooldagen heel lang. Thuis hoeven ze niet mee te helpen, uiteraard wel in het weekend.
Ook hier hebben we thee gedronken, met brood en met papitas (aardappelen die we zelf moesten pellen).
De directrice zei bij het afscheid dat ze niet veel hadden kunnen doen zonder de hulp van HoPe. Ik heb gereageerd dat ik het andersom zie. Zonder de inzet van haar en haar collega’s (en van de mensen uit de dorpen zelf) had hier niet zo’n school gestaan. HoPe vervult hier graag een ondersteunende rol in.
Tijdens ons bezoek zagen we dat gewerkt wordt aan douches met warm water op zonne-energie. Dit project zal op korte termijn klaar zijn.
En dan te bedenken dat 7 jaar geleden Quelcanca nog niet eens met de auto bereikbaar was. Het laatste stuk was toen ca 4 uur lopen.

De terugweg was ongeveer 2 uur rijden. We hebben nog een soepje gegeten in Ollantaytambo. Daarna zijn Walter en Julio weer naar Cusco gereden.
In de auto hadden we uitgebreid de tijd om bij te kletsen. Een heel mooie opmerking van Walter was dat het ook na ruim 30 jaar prachtig is om in deze omgeving te kunnen rijden én een bijdrage te mogen leveren aan de persoonlijke ontwikkeling van de mensen in deze bergdorpen.

Ineke de Graaf
Contactpersoon Stichting HoPe Nederland