Een dag het veld in

Het is dinsdag, 6 uur ´s ochtends. De broodjes zijn gesmeerd, de koffie is in de thermoskan en ik krijg telefoon dat de pick-up van HoPe onderweg is. Als ik naar de hoofdstraat loop zijn de collega’s er ook. Wilbert is onze chauffeur en de collega's José en Julio gaan ook mee.

Onderweg nemen we de dag door en tegen 8 uur zijn we in Ollantaytambo. Vanuit hier bel ik even naar een jongedame die net met een koksopleiding is begonnen. Ze vindt het best heel spannend. Ik steek haar even een hart onder de riem.

Verschillende mensen willen mee. Ze moeten wel achter in de bak. Vanwege de protocollen mogen maar 4 mensen in de cabine. Vanaf hier begint de klim naar boven. Er is geen asfalt meer en we hebben slecht tot geen telefonisch bereik of internet.

Onze collega José blijft in Patacancha. Hier draait het bijscholingsprogramma voor jongeren in het voorgezet onderwijs uit de gehele regio. Twee jaar zijn ze niet naar school geweest vanwege Covid. Wanneer er internet was, kregen ze taken via WhatsApp doorgestuurd of de leerkrachten maakten een A4 met taken en die werden naar de dorpen gebracht door HoPe of door iemand die die kant uitging. We kunnen wel stellen dat het twee verloren jaren voor deze studenten zijn geweest.

HoPe heeft dit gezien en we hebben gezegd: “Hier moeten we iets mee.” We hebben leerkrachten aangesteld voor de maanden januari en februari. Zij wonen door de week in de albergue. De lessen beginnen om 8 uur ´s ochtends en gaan door tot 6 uur ´s avonds met tussendoor geregeld pauzes. Jongeren uit de dorpen blijven ook op school slapen. Er wordt gekookt en er zijn voldoende groenten in de kassen.

We rijden door naar Rumira Sondormayo. Hier maken we even een stop bij de forellenkwekerij. Susana en Toribio zijn al druk bezig met het scheiden van de forellen in de regen.

Susana komt met haar rekeningen over de verkoop van de forellen. Alles is heel netjes opgeschreven en bijgehouden. Ze heeft heel goed verkocht de afgelopen dagen. HoPe verkoopt de forellen voor een schappelijk prijsje aan de families. Ze komen zelfs uit andere dorpen om bij Susana vis te halen. Susana geeft me meteen ook het geld van de verkochte groenten van afgelopen maand. Om alles heel transparant te houden, storten wij dit weer op de rekening van HoPe.

We laden nog twee grote zeilen in de pick-up voor de boomkwekerij. Dan rijden we verder richting Chaullacocha.

We gaan meteen naar de boomkwekerij waar Ricardo, de verantwoordelijke, in de stromende regen met geregeld hagel tussendoor, aan het werk is met tien families. Het is er steenkoud! Ik maak een rondje langs alle families om te horen of alles goed gaat. Julio heeft het geld bij zich om aan de families te betalen. De families zijn aan het werk met het planten van de pijnbomen en om aarde in de zakjes te doen.
Ze zijn heel blij met de dekzeilen en ik vertel dat de golfplaten er ook aankomen. De families moeten goed kunnen werken en hoeven dat niet onder een stukje plastic te doen. Het water stroomt overal doorheen en het is erg koud.
Dit gaat goed!

Dan gaan we naar de school. Hier zijn de toiletten bijna af.
De coördinator van het voedselprogramma en de timmerman zijn net aangekomen met deuren en ramen voor de toiletten en douches.
De timmerman is aan het werk en we vragen Benjamin om even om de tafel te gaan zitten om te overleggen over de forellenkwekerij in Huacahuasi. HoPe heeft gezien dat de families, die toegang hebben tot water, ook forellen zijn gaan kweken en deze ook verkopen. HoPe vindt dat wij ons dan moeten terugtrekken en de families moeten stimuleren om verder te gaan met de forellen. Als zij zien dat ze hun brood kunnen verdienen is HoPe overbodig.

Met de bouwvakker hebben we afspraken gemaakt over de afwerking en het schilderwerk. Dit moet nog even wachten want het regent erg veel. Naar verwachting kan het schooljaar half maart van start gaan. Dan kunnen we net voor aanvang van het schooljaar het schilderwerk doen.
In de regen hebben we een rondje gemaakt bij de kas en de tuin. Er komen nog een paar families aansnellen. Ze hebben vragen over de vaccinatie van de kinderen tegen Covid dit weekend. Hier weten we alles van.

Dan gaan we door richting Huacahuasi. Wel moet de pick-up in zijn fourwheel-drive worden gezet. Het regent erg veel en op deze smalle bergwegen is het erg glad. Ik vraag aan Wilbert of we doorgaan of dat we terugkeren. Langzaam gaan we door.

Onderweg stoppen we even bij Cecilia, een alleenstaande moeder van twee kindjes. Ze is 24 jaar. Haar kindjes zijn drie en anderhalf jaar. Ik heb een tasje met levensmiddelen voor hen bij me. De kindjes rennen elke keer op ons af. Heerlijk!

In Huacahuasi zoeken we de directeur van de school op. Hij heeft eigenlijk vakantie, maar blijft momenteel hier slapen in verband met een bijscholing. Er staat net een jong meisje bij hem. Het valt me meteen op dat ze een blauw oog heeft. Ja, ze is in elkaar geslagen door haar dronken vriend. Ik heb even tijd voor haar genomen en een praatje gemaakt en gezegd dat niemand haar mag slaan. Zij is geen eigendom, van niemand. Respect hebben voor elkaar dat is waar HoPe aan werkt, aan preventie van huiselijk geweld. Ik heb haar het nummer gegeven van de psychologe die voor HoPe werkt. Om via Whatsapp te bellen moet ze wel bij de school zijn en het internet moet het doen. Op een andere manier is er geen bereik.
We hebben inkt meegenomen voor de school. Nu kan de directeur zijn werk voor de studenten weer printen.

Hierna zijn we doorgegaan naar Modesto. Modesto is verantwoordelijk voor de forellenkwekerij in Huacahuasi. Hier zijn de forellen ook groot genoeg om te verkopen.
We hebben het geld van de verkoop ontvangen. Dat is behoorlijk minder dan in Patacancha maar dit komt omdat de families hier ook handelen in forellen.

Dan beginnen we aan onze terugreis. We blijven in fourwheel-drive rijden. Het regent en er is mist. Achter op de bak hebben we mensen die een heel eind mee moeten. We gaan nog even langs Chaullacocha om te kijken hoe het staat met de timmerman. Hij is al behoorlijk opgeschoten. Er moet nog wel een laag vernis over het hout.

In Patacancha gaan we nog even langs de school waar collega José heeft gewerkt. We hebben hier een geval van kindermishandeling. Een meisje van 13 jaar uit Chupani wordt erg mishandeld door haar stiefmoeder. We zijn bezig om het vertrouwen van dit kind te winnen om haar te kunnen helpen. Woensdag komen we hier weer en zoeken we Virginia weer op.

Als we Cusco weer binnenrijden is het half zes. We zitten onder de modder. We hebben het erg koud gehad maar het was een lange dag die ons zeer veel voldoening heeft gegeven.

Tineke Griffioen