Nazorg brandwonden

Brandwonden komen veel voor, ook bij heel jonge kinderen. Dat hangt samen met de kleine behuizing van de gezinnen. De gezinsleden slapen, koken en eten in één ruimte waar ook open vuur is. In de bergdorpen is dat vaak houtvuur; in stadswijken zijn er labiele gasstellen met flessengas. Er gebeuren dan ook vaak ongelukken.

Het ziekenhuis van Cusco heeft een brandwondencentrum, het enige in de wijde omgeving. Dit centrum heeft een capaciteit voor ruim twintig interne patiënten. Het is vrijwel altijd volledig bezet door kinderen en enkele volwassenen. Voor de nabehandeling (fysiotherapie) komen er ook patiënten van buiten het ziekenhuis: mensen die thuis wonen of in andere ziekenhuizen zijn opgenomen.

Aanvankelijk kregen patiënten met brandwonden er de primaire medische verzorging en daarmee was de medische bemoeienis ten einde. Nazorg, met name fysiotherapie en speltherapie, was er niet, terwijl dat voor kinderen met ernstige brandwonden van wezenlijk belang is, ook voor later.
Rond 1990 is HoPe bij het brandwondencentrum betrokken geraakt. Samen met een Nederlandse fysiotherapeut, die zich daarvoor als vrijwilliger heeft ingezet, heeft HoPe de nazorg van de patiënten georganiseerd. Ook heeft HoPe het brandwondencentrum laten opknappen. Nazorg van kinderen met ernstige brandwonden werd zo een kerntaak. HoPe bekostigde gedurende een reeks van jaren een speltherapeut en een fysiotherapeut.

Na verloop van jaren heeft HoPe erop aangestuurd dat het ziekenhuis de taken op eigen krachten ging voortzetten. Maar toch deed het ziekenhuis rond 2015 een dringend beroep op Hope om ondersteuning te blijven bieden. Dit leidde ertoe dat in 2017 twee Nederlandse vrijwilligsters, een fysiotherapeute en een deskundige op het gebied van pijnbestrijding, enige tijd in het brandwondencentrum zijn gaan werken aan verbetering van de pijnbestrijding en de nazorg. Zij hebben ook contacten gelegd met een gespecialiseerde instelling in Lima. Deze heeft ook bijgedragen aan de verbetering van de zorg in het algemeen.

In 2018 heeft HoPe voor trainingstoestellen gezorgd zoals we die kennen uit de centra voor fysiosport. HoPe kon dit allemaal doen met middelen uit eigen fondsenwerving, met steun van Nederlandse professionals die de deskundigheid van de Peruaanse medewerkers hebben vergroot en met aanvullende bijdragen van onder andere Wilde Ganzen.

Gedurende de afgelopen jaren is HoPe duidelijk blijven maken dat het ziekenhuis op eigen kracht zou moeten doorgaan met de zorg en de nazorg. Dat wordt langzaamaan ook ingevuld, maar we zijn er nog niet helemaal. Tot die tijd blijft HoPe nog bij dit project betrokken.